که از همه ی گلهای رز تنها به خاطر اینکه خار یکی از آنها در دستمان فرو رفته است متنفر باشیم...

 که همه ی رویاهای خود را به خاطر اینکه به حقیقت نپیوسته است رها کنیم..

این دیوانگیست...

 که امید خود را به همه چیز از دست بدهیم به خاطر اینکه در زندگی با شکست مواجه شدیم

که از تلاش وکوشش دست بکشیم به خاطر اینکه یکی از کارهایمان بی نتیجه مانده است...

این دیوانگیست که...

که همه دستهایی راکه برای دوستی به طرف ما دراز می شوند به خاطر اینکه یکی از دوستانمان رابطه مان را زیر پا گذاشته است رد کنیم..

این دیوانگیست ...

که همه شانس هایمان را لگدمال کنیم به خاطر اینکه در یکی از تلاشهایان شکست خورده ایم

به امید اینکه در این مسیرها هرگز دچار این دیوانگی ها نشویم وبه یادداشته باشیم که

همیشه شانسهای دیگری هم هستند..

دوستی های دیگری هم هستند..

نیروهای دیگری هم هستند...

تنها باید قوی وپراستقامت باشیم وهمه روزه در انتظار روزی بهتر وشادتر از روزهای پیش باشیم..

وفراموش نکنیم ...

خدایی که در این نزدیکی هست...